Jest wiele dowodów naukowych na skuteczność Afirmacji Subliminlanych™.

Badania, testy i doświadczenia na temat jej zastosowania prowadzone są od wielu lat.

Najobszerniejsza praca naukowa na ten temat to opracowanie:

"Preconscious Processing" dr Normana Dixona z University College w Londynie, który zebrał i podsumował 748 naukowo przeprowadzonych testów na temat percepcji subliminalnej.


Zebrane materiały obejmują szerokie działanie komunikacji podprogowej i są to m.in.:

Wpływ informacji podprogowych na zachowanie: 
W autorytatywnej pracy Dixona zawarte są badania prowadzone przez Zuckermana (1960). Wykazały one, że podprogowy bodziec, który może ominąć świadomą intencję sprawia, że jest małe prawdopodobieństwo by osoba, która świadomie go nie odebrała, opierała się ukrytym w nim instrukcjom. W przeprowadzanym teście, Zuckerman, kazał pisać badanym osobom opowiadanie związane tematycznie z pokazywanymi kartami. Karty zawierały nakładające się na niejednoznaczne obrazki ukryte komunikaty: "Napisz Więcej" lub "Nie Pisz". Komunikaty przynosiły pożądany skutek dopóki instrukcje były podprogowe. Gdy tylko poinformowane osoby zaczęły je dostrzegać, nie miały już takiego działania.

Wpływ informacji podprogowych na zmianę nawyków: 
Dr Lloyd H. Silverman, psycholog z Uniwersytetu w Nowym Yorku, przez 20 lat stał na czele grupy badawczej testującej technologie podprogowe. Jego badania, przeprowadzone w ponad 40 grupach, wykazały znaczną poprawę zachowań po ekspozycji na komunikaty podprogowe. W 1980 roku Silverman przeprowadził test na grupie osób pragnących rzucić palenie z pomocą terapii behawioralnej. Połowa grupy korzystała dodatkowo z komunikatów podprogowych. W miesiąc po zakończeniu leczenia, 66% grupy poddanej działaniu komunikatów podprogowych nadal nie paliło, w porównaniu z 13% w grupie kontrolnej. Według Silvermana, pozytywny efekt komunikatów podprogowych zaobserwowano również w szkoleniach asertywności, psychoterapii młodocianych, w terapii grupowej, w grupach Anonimowych Alkoholików, a także u osób poddawanych modyfikacji zachowań, fobii i przejadaniu się.

Poprawa wyników w nauce pod wpływem komunikatów podprogowych:
Artykuł w “Journal of Counseling Psychology”, tom 29 z 1982 roku, donosi o badaniach przeprowadzonych przez dr Kenneth Parker, psycholog w Queens College w Nowym Jorku. Tematem badań dr Parker było ustalenie czy komunikat podprogowy może poprawić wyniki w nauce. Sześćdziesięciu studentów podzielono na trzy grupy, z których każdy odbierał inny komunikat. Dwie wiadomości zostały zaprojektowane w celu uzyskania lepszych wyników w nauce, trzecia była kontrola. Uważna analiza statystyczna ujawniła znaczącą poprawę wyników w grupach poddanym komunikatom. Ponadto, osoby, które otrzymały podprogowe komunikaty, miały wyższą retencję wyuczonego materiału po upływie jednego miesiąca w stosunku do grupy kontrolnej.

Wpływ komunikatów podprogowych na obniżenie poziomu stresu: 
Dr Hal Becker, naukowiec behawioralny i członek personelu medycznego Uniwersytetu Tulane, w roku 1951 rozpoczął badania na temat procesów podprogowych. Dr Becker opublikował kilkadziesiąt artykułów potwierdzających skuteczność komunikacji podprogowej. Jedno z badań przedstawił na Konferencji Informatyki Medycznej w Atlancie w 1979 roku. Wiązało się ono z wykorzystaniem komunikatów podprogowych włączonych do systemu dźwiękowego Centrum Medycznego w Kansas w celu redukcji stresu. Testy przeprowadzano przez 7 miesięcy, a wyniki były zdumiewające. Omdlenia podczas zastrzyków spadły prawie do zera, palenie w pomieszczeniu dla personelu spadło o 79%, wybuchy konfliktów w zatłoczonej poczekalni pacjentów zostały zmniejszone prawie o 60%. Kiedy zaniechano używania komunikatów podprogowych wszystkie problemy wróciły do poprzedniego poziomu.

Wpływ nagrań podprogowych na odchudzanie: Eksperymenty dr Beckera pokazują, że nagrania podprogowe mogą mieć zdumiewające efekty we wspomaganiu odchudzania. W klinice odchudzania Metairie w Luizjanie pacjentów poddano działaniu komunikatów podprogowych z taśmy video oraz nagrań audio, jako uzupełnienie terapii behawioralnej. Uzyskano bardzo dobre efekty, a jedna z kobiet straciła nawet 45 kilogramów w ciągu roku. Stwierdzono również, że współczynnik utrzymania wagi jest dużo wyższy w grupie poddanej nagraniom podprogowym. W 2 lata po eksperymencie 50% pacjentów z tej grupy wciąż utrzymywało przynajmniej połowę uzyskanej przy odchudzaniu wagi.

Kolejnym eksperyment przeprowadził Silverman w 1978 roku w grupie kobiet z nadwagą. Oprócz tradycyjnego leczenia dietetycznego, połowa badanych otrzymała podprogowe afirmacje, a druga połowa otrzymała neutralne wiadomości podprogowe. W tym doświadczeniu osoby z grupy otrzymującej pozytywne podprogowe informacje straciły więcej masy, niż osoby z grupy kontrolnej. Grupa otrzymująca podprogowe afirmacje, nawet po zakończeniu eksperymetnu, nadal traciła na wadze.

To zaledwie kilka z 748 badań zebranych i opisanych przez dr Normana Dixona potwierdzających skuteczność komunikacji podprogowej.